Kategorie: handtt schryfft

  • stьẓa

    stьẓa

    Es mr hügg Naach em Draum gekumme, Fründ. Du meinst erschienen, klar geworden? Es akkurat dat, wat isch ming! Der Grund für unsre Tätigkeit in Wort und Bild; voll Wankelmut, mein Freund? Sein vun dä Welt un widder net! die seele presst den kern tageboch CCLXV wie sonderzahm

  • kriaũklė

    kriaũklė

    Bruch all sing Zick! Un weed sich net vun hügg op morje lüse losse! Du weißt, wie ungeduldig ich nun einmal bin. Wäm sähs do dat? Ndoch stonn isch fess aan dinge Sigg! tageboch CCLXIV wie sonderzahm

  • u̯al

    u̯al

    Dat wor en schwerde Woch, ming Fründ! Noch aber ist sie nicht vorbei! D’r Selverstriefe leuch mr en! Mein Freund, du tust dem Herzen gut. Ich han nix Besseres zo dunn. tageboch CCLXIII wie sonderzahm